بررسی تأثیر نانوتکنولوژی بر علوم پزشکی و زیست محیطی از دیدگاه ابزارهای نانومتری

ایده فن آوری مهندسی مولکولی یا نانوتکنولوژی اولین بار توسط ریچارد فایمن در سال 1959 مطرح شد. نانوتکنولوژی در واقع فن آوری پیاده سازی ساختار مولکولی مورد نظر با دقت اتمی است. در این مقاله اهمیت راهبردی این فن آوری و ارتباط آن با فن آوری ذرات ریز در علوم پزشکی و زیست محیطی بحث شده است. در ابتدا به بررسی پتانسیل موجود مؤسسات ملی بهداشت و بنیاد علوم در سال های 2000 و 2001 با در نظر گرفتن بودجه های اختصاص داده شده در کشور ایالات متحده، به عنوان کشور پیشرو در فن آوری نانومتری در زمینه مراقبت های بهداشتی، پزشکی و زیست محیطی می پردازیم. بررسی مواد زیستی (واسطه های مشترک بافت زنده و ماده بی جان و مواد سازگار محیطی)، وسایل (حسگرهای محیطی و ابزارهای تحقیقاتی) و درمان شناسی (سیستم رساندن دارو و ژن به بدن) از جمله مواردی است که بحث شده است. بلوک های مولکولی سازنده ی حیات (لیپیدها، پروتئین ها، اسید نوکلئیک ها، کربوهیدرات ها و جایگزین های غیر بیولوژیکی آنها) همگی در زمره ی موادی هستند که به دلیل برخورداری از ابعاد، تکرارپذیری و مقیاس نانویی ویژگی هایی بی نظیر دارند. در صورت به کارگیری سطوح و وسایل نانو، از جمله لیزرهای مادون قرمز در محدوده ی فرکانسی 1000 نانومتر و لیزر گازی هلیوم- نئون he-ne در طول موج 8/632 نانومتر، با توانی در حد چند میلی وات، می توان فرآیندهای کنونی و طاقت فرسای زنجیره بندی ژنوم و رمزگشایی ژن ها را به شدت متحول کرد و بر کارایی آنها افزود. افزایش توانمندی ما در شناسایی چارچوب ارثی افراد، تحولی انقلابی در تشخیص پزشکی و درمان به همراه خواهد داشت. نانوتکنولوژی علاوه بر تسهیل مصرف بهینه دارو و فرمول ها، راه های جدیدی را برای رساندن دارو به بدن ابداع می کند که این به نوبه ی خود پتانسیل درمانی داروها را به شدت گسترش می دهد.